Ard arda gelen ve birbirinin temeli olan Selçuklu-Osmanlı ve Cumhuriyet dönemlerinin, aynı millet tarafından, İslâmi-millî öze dayanarak aynı maddî ve manevî temeller üzerine kurulduğu sanırım herkesçe malumdur.
Selçuklu’da, Osmanlı’da ve Cumhuriyet’te ne zaman ki bu temellerden uzaklaştıksa devlet ve milletimiz yozlaşmış, halkla devletin arası açılmış ve büyük sıkıntılar yaşanmıştır. Bu durumun sebebi, Tanzimattan beridir içine düştüğümüz kimlik, kültür ve iman bunalımıdır. Bu dönem aydınları batı medeniyetine özenerek köklerden kopmayı marifet bilmişlerdir. Bunun sebebi, Tanzimat’tan beri içine düşürüldüğümüz kültür buhranı, bu buhranın, üç devir “Tanzimat, Meşrutiyet, Cumhuriyet” aydınlarında doğurduğu inanç bunalımıdır.
Reşit Paşa, Ali Paşa, Fuat Paşa vs. Tanzimat yöneticilerinin ve sonraki dönem yöneticilerinin birbirlerine kimi benzeyen, kimi birbirine zıt düşen fikir ve icraatlarında onların islam’dan millî varlıktan ve demokrasiden kaçtıkları görülür. Bu, dinden ve millî kültürden kaçış Cumhuriyet aydınlarında da sonuna kadar görülür. Aşağıda okuyacağınız şu anekdot dahi bize milli mücadeleyi kazandıran “İslamî öz”e karşı ne ölçüde husumet ve gaflet içinde olduklarını ispatlamaktadır;
13-16 Kasım 1970 tarihli Yeni İstanbul gazetesindeki neşredilen Kâzım Karabekir Paşa diyor ki;
“18 Temmuz 1923’te Ankara İstasyonundaki binada Teşkilat-ı Esasiye’nin “1924’te kabul edilen Cumhuriyet tarihinin ilk Anayasası” taslak görüşmelerinde Anayasada zikredilecek olan din maddesi üzerine konuşuyorduk. Ben içeriye girdiğim sırada Tevfik Rüştü Beykonuşuyordu;
“… Ben kanaatimi millet kürsüsünden de haykırırım… Kimseden korkmam… Teşkilat-ı Esasiyemizde dinimiz apaçık yazılmalıdır…” diyordu…bu sözleri duyunca şaşırdım ve söz aldım ve dedim ki;
“… Teşkilat-ı Esasiye’de dinimizin İslam olduğu apaçık yazıldır. Rüştü Bey hangi kanaati haykıracaksın? Hangi dini yazdıracaksın?... Hıristiyanlığı mı?...
Soyadı Kanunu'ndan sonra "BOZKURT" lakabını alacak olan meşhur Türkçü Millî Eğitim Bakanı Mahmut Esat Bey söz aldı ve sert bir biçimde bana cevap verdi:
“… Evet Hıristiyanlığı… Çünkü İslam ilerlememize engeldir. Bu dinle yürünmez mahvoluruz. Ve dünyada bize kimse ehemmiyet vermez…” dedi.
Fethi Bey söz alarak, bana gayet katı ve sert bir biçimde şunları söyledi;
“…Evet Karabekir biz Türkler İslamlığı kabul ettiğimiz için böyle geride kaldık. Bunun için artık İslam’da kalmamamız lazım…”
Ben de bu sözleri sarf edenlere karşı aynı sertlikte cevap verip islamı savunurken oturumu idare eden Mustafa Kemal Paşa sözümü kesti ve dedi ki;
“…Müzakereler çok hararetlendi… Burada kesiyorum.”
Bu memlekette bir vakitler ne konular hangi ehliyetsiz ağızlara konu olmuş ve ne pervasız sözler söylenmiş böyle...
Başka söze hacet var mı?...
Muhabbetle…