ZİL ÇALDI

Zil Çaldı

Ve sonunda okullar açıldı, dersler başladı, bir baba olarak rahatlıkla söyleyebilirim ki iyi ki okullar açıldı! Evlerde anneler çile yumağına dönmüştü. Uzaktan eğitim derslerini takip etmekten, ödevlerine yetişmekten, gün içerisinde ve dahi gece de evde olan hatta evden hiç çıkmayan çocuklardan kendilerine ayıracak vakit bulamayan anneler için de “Yaşasın okullar!” diyebilirim. Anneler evi mi toparlasın, yemek mi hazırlasın, çamaşır mı yıkasın, ütü mü yapsın; ne yapsın, nasıl yapsın? Bütün bunlarla uğraşırken insan olduğunu dahi unutan, bireysel ihtiyaçlarını dahi gideremeyen, kendine zaman ayıramayan anneler ve babalar için de “Yaşasın okullar!” diyebilirim. Çocuklar okula gidince hayat da normale dönmeye başlamış oluyor. Ancak Covid öncesi bıraktığımız öğrenciler ile okula geri dönen öğrenciler arasında çok değişiklikler var. Evlere kapandığımız bir buçuk yıl içerisinde pek çok konuda değişikliğin oluştuğunu gördük. Maalesef bu değişikliklerin büyük çoğunluğu da olumsuz değişikliklerdi. Şöyle sıralayabiliriz: 1. Öğrencilerimiz Okulu, öğretmenlerini, arkadaşlarını, beton duvarları bile çok özlemişler. adeta yerlerinde duramıyorlar. Oradan oraya koşturup duruyorlar. Ufak tefek yaralanmalar, çarpışmalar, bağrışmalar bizleri korkutuyor. 2. Öğrenciler, sürekli ekran başına olanlar erişim ihtiyacını giderdiği için; diğerleri de gideremediği için uzaktan eğitimden mustaripti. Şimdi canlı ve yüz yüze eğitim alıyor olmanın sevincini tüm öğrencilerimizin gözlerinden okuyabiliyoruz. 3. Eğitimde fırsat eşitliği ilkesinin işlerliğini yitirdiği bu uzaktan eğitim döneminin sona ermesinden dolayı öğretmenlerimiz de çok mutlu görünüyor. 4. Bazı kuralları bu kapanma döneminde unutmuş öğrencilerimiz. Mesela sıra ile alışveriş yapmayı, koridorlarda koşmamayı, pencerelerden atlamamayı, yerlere çöp atmamayı, derslerde söz hakkı almadan konuşmamayı unutmuşlar. Bu açıdan tüm öğretmenlerin sıfırdan başlamış olduğunu görmekteyiz. Bazı öğretmenlerimiz uzaktan eğitimde öğrencilerden gereksiz konuşanların mikrofonunu kapatarak sessizliği sağlayabiliyordu. Şimdi de aynı özelliği yüz yüze eğitimde kullanabilmeyi istiyorlardır sanırım ;) 5. Çocukların okula uyum süreci sanırım biraz uzun sürecek. Bu konuda rehberlik servisine, öğretmenlere, idarecilere ne kadar yük düşüyorsa velilere de en az aynı oranda yük düşüyor. Ne de olsa okula gönderdim deyip kahve yudumlamak sorunları çözmeyecektir. 6. Öğrenciler için bu süreçte en önemli şeylerden biri de temizlik konusudur. Okullarda temizlik için gerekli olan her şey mevcut. Ellerini yıkamadan bir şeyler yiyip içenler, sanki Covid salgını bitmiş, her yer süt liman olmuş gibi birbirleriyle el ele, kol kola gezenler; yiyeceğinin bir kısmını ısırıp arkadaşına uzatanlar yeniden okulların kapanmasına sebep olabilir. Temizlik eğitimi bütün eğitimlerin başladığı yerde başlar, okullarda yeni bilgiler eklenerek devam eder. Aileler bu konuda öğrencileri yetiştirmekle yükümlüdür. Defalarca anlatılması, gösterilmesi gerekiyorsa bunu defalarca anlatıp göstermelidirler. Göremediğimiz, fark edemediğimiz, süreç içerisinde ortaya çıkacak pek çok sorun bizleri bekliyor. İdarecilik ve öğretmenlik mesleği bu dönemde çok zor. Emin olunuz ki anne/babalık, ebeveynlik de çok zor. Ancak insanoğluna kaldıramayacağı yükten fazlası verilmez. El ele, gönül gönüle vererek bu sıkıntıları çözeceğiz. Ne demiş şair: Gönül gönüle değince yol mu dayanır? Vesselam..   Ahmet KAFKAS